Loslaten

Een net is om een vis te vangen
Als je de vis gevangen hebt, kan je het net achterlaten.
Misschien vangt het nog wel een andere vis

Een strik is om een konijn te vangen;
Als je het konijn gevangen hebt, kan je de strik achterlaten.
Misschien vangt die nog wel een ander konijn

Een woord is om een idee te vangen;
Als je een idee gevangen hebt, kan je het woord achterlaten.
Misschien vangt het nog wel een ander idee ……

(Deze parabel komt uit de Tao-filosofie)

Als kind liet ik wel eens wat los. Een ballon, die vloog dan weg. Of een kopje, dat viel meestal stuk. Ook de hond liet ik vaak los, wat meestal betekende dat ik deze terugvond in een beerput of voor de kippenren van de buren. Het loslaten van mijn fietsstuur was ook niet zo’n goed idee. Hiermee leerde ik dat vasthouden vaak beter werkt dan loslaten in de praktische zaken van het leven.

Op school werd veel kennis op mij losgelaten. Dat moest ik dan vooral vasthouden en reproduceren. Bij mij thuis daarentegen werden vooral veel vragen losgelaten op grote en kleine muizenissen in ons bestaan. Die moest ik juist niet vasthouden. De vragen waren bedoeld om mijn denken los te maken van de vastgepakte kennis op school. Het idee was dat ik vragen toevoegde. Hiermee leerde ik dat vastpakken en loslaten iets met elkaar te maken hebben als het gaat om levensvragen.

In de afgelopen jaren moest ik vooral veel loslaten. Wat anderen van mij vinden, het stellen van waarom vragen, mijn vertrouwde wegen om nieuwe te kunnen gaan, mijn kinderen, mijn angsten, zij die overleden en zelfs mijn dromen. Loslaten als toverwoord om verder te gaan. En toch hoorde ik ook het vasthouden doorklinken. In woorden als ondersteunen, er gewoon zijn en jakhalzen omarmen om van te leren hoe giraffentaal te leren spreken. Blijkbaar is vasthouden ook belangrijk om verder te gaan. Dan gaat het bij mij vooral om vertrouwen, nieuwsgierigheid en verbeeldingskracht. Als die meegaan met het badwater van loslaten kan ik niet meer dansen.

Loslaten als oplossing van onze donkere gedachten en (fysieke) ongemakken lijkt mij dan ook niet het mantra om te gaan. Vasthouden en loslaten met elkaar verbinden is de grote uitdaging. Zoals een danser zijn veelvuldig beoefende techniek vasthoudt om vernieuwende dansen uit te voeren.

Dit idee is gevangen, ik laat het woord "loslaten" achter. Misschien vangt het nog wel een ander idee.