Crisis = Kans

Regelmatig zie ik mensen de praktijk binnenkomen die op de wachtlijst staan voor een psycholoog.

Ze willen niet wachten.
Of ze kunnen niet wachten.
Ze moeten eigenlijk niet wachten.

Help
Stel, het gaat niet meer.
Er gebeurt iets. Of er is iets al jaren mis.
Of er is iets jaren geleden gebeurd. Alles roept dat het niet meer gaat. Burn out. Verdriet. Boosheid. Noem het maar.

Dan moet er NU iemand zijn.

Iemand die tijd voor je maakt. En met je kijkt wat de volgende stap kan zijn. Eventueel iemand die je een paar weken regelmatig ziet.

Bij de huisarts hoor je, dat je wordt doorverwezen naar een psycholoog. De wachttijd is helaas wel 6 weken tot 6 maanden. Als het echt niet gaat, heb je nog de keus van de crisisopname. Dat betekent een verblijf in een instituut, meestal met medicatie.

Het goud in de crisis
Tegenwoordig heb je de praktijkondersteuner of POH-GGZ. Dit is een enorm belangrijke stap in de goede richting (en soms al voldoende).
Want crisismomenten herbergen 3 kansen in zich.

1. Kans op doorbréken van patronen die niet meer werken.
2. Kans op de ervaring dat er iemand is als je het moeilijk hebt.
3. En helaas, de kans op re-traumatisering: dat het weer (fout) gaat, zoals je het kent.

Kans 1 en 2 wil je niet missen. Dat is het goud.
Kans 3 wil je niet stimuleren. Wachtlijsten geven helaas soms de ruimte aan de laatste.

Dus als je op en wachtlijst komt… wees niet al te bang om iets anders te proberen. We zijn bang gemaakt met het woord "kwakzalver”. Maar inmiddels lopen er heel professionele hulpverleners rond, die niet (alleen) in het reguliere circuit zijn opgeleid. Sommige huisartsen en praktijkondersteuners hebben dat ook begrepen. Ze verwijzen door naar bijvoorbeeld een lichaamsgericht therapeut.

Vertrouw op je inschatting. Doe een kennismaking. Stel vragen.
Lichaamsgerichte therapie is ook psychotherapie. Het gaat alleen via het lijf.

Ik werk in mijn praktijk met crisismomenten. Want crisis herbergt die prachtige, belangrijke kansen in zich. Daar heb ik een groot hart voor.
Ik sta altijd open voor overleg met reguliere behandelaars en heb dat ook al heel wat gedaan. Het komt zelfs voor dat je als complementair behandelaar bij een multidisciplinair overleg zit. Bijvoorbeeld in de verslavingszorg en jeugdzorg.

Huisartsen kunnen niet altijd weten naar wie ze kunnen doorverwijzen.
Iemand in nood kan natuurlijk zelf gaan zoeken. En dat doen mensen ook.

Het juiste vinden is dan de kunst. Stel bij het eerste contact of de intake sessie je vragen. Neem de tijd om te besluiten of iemand voor jou voelt als de juiste hulpverlener op dit moment.
Vraag of hij of zij al eerder goede resultaten heeft behaald, met een soortgelijke vraag als die jij hebt.

Crisis = kans
Acute crisis zet een aantal deuren voor verandering en inzicht open, die normaal gesloten blijven. Crisis geeft kansen. De parels in de pijn.
Als alles uit je handen lijkt te glippen, en je hebt de ervaring dat iemand je steunt, ontstaat er een kans op een kleine of grotere doorbraak.