Paard als krachtdier en contactdier

Ik ken het paard als groot en krachtig dier. 

Stel je voor, ik krijg een coaching sessies bij Horselanguage en eigenlijk ben ik bang voor paarden. En dan sta ik daar, bij de paarden in de bak. mijn eerste gedachten zijn, wat zijn ze groot en wat een kracht zit er in dat mooie lichaam. ja mooi zijn ze maar wat stralen ze een power uit!

De coaching sessie begint en de opdracht is om contact te maken. ik stap langzaam met lood in mijn schoenen naar het paard toe, ik raak heel voorzichtig zijn manen en hals aan. Terwijl ik dit doe komt er een zucht van mij, zowel van het paard. Het lijkt of we samen de spanning loslaten.

Ik wist niet dat een paard ook zoveel zachtmoedigheid in zich heeft. 

Het paard gaat heel zachtjes met zijn snuit naar mijn hoofd en beweegt heel subtiel zijn lippen over mijn voorhoofd. Ik besef mij dat ik inderdaad teveel aan mijn hoofd heb, en realiseer me dat ik "altijd" van allerlei zaken bedenk die "zouden" kunnen gebeuren.

Het paard gaat daarna iets duidelijker met zijn neus in mijn buik zitten drukken. Weer gaat hij met zijn lippen voelen. Het gevoel komt naar boven dat ik misschien beter eens niet moet gaan "bedenken dat" maar dat ik op mijn gevoel af moet gaan, zonder mitsen of maren!

Het lijkt wel alsof het paard helderziend is.

Ik besef meteen dat ik de angst niet meer voel voor dit krachtige dier maar dat ik me fijn en geborgen voel, op mijn gemak.
Weer besef ik dat dit mooie coachpaard mij heel subtiel heeft aangegeven dat ik anders moet gaan omgaan met de dagelijkse zaken. Meer vanuit mijn gevoel moet gaan handelen en niet eerst van alles gaan bedenken waarom en wat er kan "gaan" gebeuren. De kracht van het paard voel ik nu als stabiliteit en vriendschap.